‘Solitude’ เป็นชื่อนิทรรศการที่ตั้งขึ้นจากวิธีการทำงานของจิตรกรที่ชอบวาดรูปทิวทัศน์ทั้ง 3 คน วิธีการวาดรูปกลางแจ้งที่ต้องเผชิญหน้ากับลมฟ้าอากาศ การใช้เวลา การเฝ้าสังเกต สายตาซึมซับ แสงแดด ดมกลิ่นของดิน รวมถึงไอสัมผัสของลม จิตรกรถ่ายทอดบรรยากาศที่มองเห็น ปรุงแต่งด้วยสีของความรู้สึกและประสบการณ์ ปาดป้ายที่แปรงซ้อนทับ สร้างสรรค์ภาพจำลองความจริงที่ผสมผสานกับความรู้สึกสันโดษ นั่นไม่ใช่ความเหงา แต่เป็นการใช้เวลาในชีวิตไปกับการอยู่กับตัวเอง เป็นเรื่องธรรมดาและเป็นธรรมชาติที่การสังเกตสิ่งที่เห็นตรงหน้า อย่างละเอียดอ่อนช่วยทำให้มองเห็นตัวเราเอง
ยุทธิ์ สุริพงศ์ จิตรกรชาวสงขลาที่หลงเสน่ห์เมืองเหนือ ยุทธิ์ย้ายมาอยู่ที่เชียงใหม่นานกว่า 20 ปี เขาตระเวนเขียนภาพทิวทัศน์ธรรมชาติเมืองเหนือ ด้วยรถยนต์คู่ใจที่วิ่งความเร็วเฉลี่ย 50 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ยุทธิ์ ใช้ชีวิตแบบ slow life มาก่อนที่คำนี้จะอินเทรนด์ พู่กันของยุทธิ์ (เรียกว่าแปรง) มันแหว่งเป็นหย่อมๆ เวลาเขียนภาพเขาจะขยับข้อมือขยุกขยิกทำให้เกิดร่องรอยของสีลงบนผ้าใบเหมือนฝุ่นละอองวางตัวลงจับบนผิวเรียบมันสะสมเป็นชั้นของสี กลายเป็นละอองของบรรยากาศที่โปร่งเบา ยุทธิ์ เคยเข้าเรียนที่คณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ก่อนจะลาออกมาและทำงานเพียงอย่างเดียวที่จิตรกรต้องทำคือ การวาดรูป
อรนลิน โลจนะโกสินทร์ จิตรกรชาวเอกมัย ที่เรียนจบศิลปะจาก Central Saint Martins ประเทศอังกฤษ เพื่อกลับมาทำงานเป็นผู้บริหาร SEASONS (บริษัทนำเข้าเฟอร์นิเจอร์จากอิตาลี) ก่อนจะกลับไปเรียนวาดรูปอีกครั้ง ที่โรงเรียนช่างวาดรูปแนวประเพณี Florence Academy of Art อรนลิน เก็บเกี่ยวประสบการณ์และเทคนิคการวาดรูปแบบโบราณมาใช้กับการสร้างสรรค์งานจิตรกรรมในแบบร่วมสมัย แม้เทคนิคการวาดจะเป็นแบบโอลด์มาสเตอร์ แต่มุมมองและการสร้างเรื่องราวของภาพนั้นเป็นลักษณะเฉพาะตัวของศิลปิน ความสมบูรณ์แบบของการเลือกสี การสร้างน้ำหนักสีและแสง บรรยากาศในภาพของอรนลินนั้น ไม่มีทางรับรู้ได้สมบูรณ์แบบผ่านจอดิจิตอลใดๆ วิธีที่ดีที่สุดคือการใช้เวลาให้สายตาทำงานกับพื้นที่ว่างระหว่างตัวเราและงานจิตรกรรมของอรนลินที่อยู่ตรงหน้า
นพนันท์ ทันนารี จิตรกรจากเชียงรายเมืองศิลปิน จบการศึกษาจากภาควิชาศิลปะไทย ที่มหาวิทยาลัยศิลปากร เขาเป็นศิษย์ของอาจารย์ชลูด นิ่มเสมอ นพนันท์ สนใจการวาดภาพทิวทัศน์ตามแนวทางจิตรกรรมแบบตะวันออก คือ การแปลงความจริงที่เห็นตรงหน้าให้กลายเป็น ภาพแทนของความเป็นนามธรรม ต้นไม้ของนพนันท์ไม่ได้เป็นแค่ต้นไม้ แต่เป็นภาพแทนของอากาศที่เราหายใจ ช่องของแสงที่ส่องทะลุเงาไม้ลงมากลายเป็นรูปร่าง ที่นพนันท์สนใจ ส่วนกิ่งก้านเงาไม้เขาวาดให้กลายเป็นอากาศ งานของนพนันท์มักจะใช้สีแบบโมโนโครม เพื่อให้เรามองเข้าไปหาสาระที่แท้จริงของทิวทัศน์ ไม่ใช่แค่ภาพของธรรมชาติที่น่าตื่นตาตื่นใจแต่เป็นภาพของธรรมชาติที่มีชีวิตอย่างเป็นธรรมดา
‘Solitude’ กลายเป็นคำที่หรูหราและหาได้ยากขึ้นเรื่อยๆ ในโลก ‘The Social Dilemma’ หรือกลับกัน คำนี้จะกลายเป็นตัวเราแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในโลกเดียวกันที่มี ‘Social distancing’ เป็น ‘New Normal’ ซึ่งกำลังถูก ‘Normalize’ หรือไม่? คงไม่มีใครตอบได้อย่างชัดเจน เพราะความไม่แน่นอนของโลกที่เปลี่ยนแปลงเร็วทั้งผู้คนและภูมิอากาศ ทำให้ไม่มีเวลาพอที่จะทวนคำถามเสียด้วยซ้ำ หากจะมีสิ่งใดที่ชัดเจนบ้าง สำหรับจิตรกรแล้ว นั่นคือการได้ออกไปอยู่ท่ามกลางธรรมชาติเพียงลำพัง ใช้สีพู่กัน และแคนวาส บันทึกโลกที่หมุนเร็วแบบปัดหน้าจอ ให้เป็นภาพนิ่งตามจินตนาการด้วยความรู้สึกของสายตา ในแบบเดียวกับที่มนุษย์จิตรกรที่มีความสุขโดยสันโดษ ต่างวาดบันทึกความประทับใจที่มีต่อแสงสีในธรรมชาติลงบนผืนผ้าใบเหมือนเมื่อหลายร้อยปีก่อน
นิทรรศการ ‘Solitude’ โดย ยุทธิ์ สุริพงศ์ อรนลิน โลจนะโกสินทร์ และ นพนันท์ ทันนารี จัดแสดงที่ ARTIST+RUN ถนนนราธิวาสราชนครินทร์ ซอย 22 (N22) เปิดงานวันเสาร์ที่ 7 พฤศจิกายน เวลา 18:00 น. นิทรรศการจัดแสดงไปจนถึงวันที่ 20 ธันวาคม 2563 เปิดเวลา 13:00-19:00 น. (ปิดวันจันทร์ – อังคาร) หรือตามนัดหมาย โทร. 099-454-5955 อีเมล angkrit@gmail.com
ภาพตัวอย่างผลงานของศิลปิน ยุทธิ์ สุริพงศ์ Yuth Suripong
ภาพตัวอย่างผลงานของศิลปิน อรนลิน โลจนะโกสินทร์ Onnalin Lojanagosin
ภาพตัวอย่างผลงานของศิลปิน นพนันท์ ทันนารี Noppanan Thannaree
